Dr Jonathan Crane

Mały Jonathan O’Mara miał pozornie przyjemne dzieciństwo. Wychowywany przez dwójkę naukowców, którzy mimo ogromnych nakładów pracy starali się powierzać synowi każdą wolną chwilę, nie mógł narzekać na brak dobrobytów i możliwości rozwoju. Każdego miesiąca miał także okazję do zdobywania przyjaciół dzięki zaproszeniom na sąsiedzkie pikniki. Coś jednak różniło go od rówieśników. Wielokrotnie był obiektem drwin ze względu na swoją niezdrową chudość i wysoki wzrost, co zamieniło go w samotnika spędzającego dni na straszeniu przylatujących do  ogrodu wron, a nocą zaszywającego się w bibliotece i czytającego przy lichym świetle żarówki grube księgi których znaczenia nie do końca rozumiał. Wciąż jednak był otoczony miłością i wsparciem rodziców, którzy stali się jego jedyną ostoją spokoju.

Jack O'Mara i Elaine Dyson* – para młodych i uzdolnionych naukowców, która poznała się w niecodziennych okolicznościach – pracy, jednak nie byle jakiej. W roku 1979 oboje zostali zaangażowani przez armię w badania nad nowym typem broni – oparami zwiększającymi produkowanie adrenaliny w organizmie wroga. Jack nie mógł zignorować chemii łączącej go ze współpracowniczką – dosłownie i w przenośni – i po pierwszych 3 miesiącach wspólnej pracy poprosił ją o zostanie panią O'Mara. 34 tygodnie po ślubie na świat przyszedł – jako wcześniak – ich syn. Imię uzyskał po bohaterze ulubionej powieści mamy - Jonathan Strange i pan Norrell.
Projekt H.O.U.N.D. został przerwany pod koniec lat 90-tych, z powodu przerażających wyników eksperymentów. Osoby zgłoszone do bycia królikami doświadczalnymi pod wpływem aerozolu doznawały urazów płatu czołowego oraz wykazywały oznaki paranoi. Procesy zachodzące w mózgu popychały ich nawet do aktów przemocy i morderstwa.
Chociaż prace nad specyfikiem zakończyły się, a małżeństwo skupiło się przede wszystkim na wychowywaniu dojrzewającego syna, skutki długotrwałych badań odbiły się na stanach ich organizmów. Odnotowali u siebie większe skłonności do złości i nerwowych zachowań, jednak tłumaczyli to sobie rosnącymi w siłę trudnościami życiowymi – ofert na rynku pracy brakowało, a ich wspólna posiadłość rosła w długi.
Punkt kulminacyjny nastąpił w nocy z 4 na 5 czerwca 1997 roku, podczas której Elaine w napadzie szału zadźgała męża tasakiem kuchennym i powiesiła się na żyrandolu w ich wspólnej sypialni. Widok ich posiniałych ciał był pierwszym, jakiego doświadczył rano młody Jonathan.

*(nazwiska brzmią znajomo?)

Po rodzinnej tragedii opuścił dom w Fineerze (Hrabstwo Westmeath, Irlandia), zmienił nazwisko i zaszył się w Anglii, by rozpocząć studia i zrozumieć, dlaczego miejsce miało wcześniej wspomniane traumatyczne zdarzenie. Jego ulubionym tematem prac - często podpartych budzących zaniepokojenie eksperymentami - stały się fobie. Po latach nauki chemii i psychologii uzyskał doktorat.

Pierwszy zwrot doktora ku bezprawiu miał miejsce po jego zwolnieniu z posady wykładowcy przedmiotu psychologii na Uniwersytecie Oxfordzkim. Aby zaprezentować studentom podstawy strachu, bez uprzedzenia wystrzelił w kierunku ław nabój z pistoletu. Mimo braku poległych, Jonathan wkrótce po nietypowej lekcji padł ofiarą ostracyzmu ze strony innych profesorów, od których zawsze różnił się ekscentryzmem i introwertycznym sposobem bycia. Aby wreszcie poczuć się pełnoprawnym członkiem społecznej elity, stworzył mityczną zamaskowaną personę - Stracha na Wróble, i rozpoczął swoje zakorzenianie w ciemnej stronie Londynu. Swoje pierwsze zbrodnie wymierzył naturalnie przeciwko dawnym kompanom i osobom, które przyczyniły się do usunięcia go z uczelni.

Na pierwszy rzut oka Jonathan nie wyróżnia się z tłumu, preferując stonowane barwy otoczenia oraz czarne, anonimowe i dopasowane garnitury. Jest elokwentnym i eleganckim człowiekiem o zimnym błękitnym spojrzeniu, które przy bliższym spotkaniu wydaje się przeszywać towarzysza na wskroś. Mówi celnie, często przedłużając wypowiedź, jakby konwersacja płynęła dla niego na trybie energooszczędnym.

Osobowość Crane'a jest podporządkowana jego pracy. Ze względu na zachłanność i bolesną przeszłość, które strąciła go z piedestału, kieruje się silną obsesją na punkcie fobii i swoich badań, żywiąc głęboką chęć górowania nad innymi siłą swojego umysłu. Zaburzenia pracy ciała migdałowatego oraz długa ekspozycja na własne specyfiki spowodowały, że nie jest w stanie poczuć strachu, co stało się jego największą udręką. Jego celem jest więc nie tylko aktywowanie fobii u innych, ale też badanie ich u siebie. Jest dobrym obserwatorem z rozwiniętym pojęciem funkcjonowania większych i mniejszych struktur społecznych. Mimo braku konkretnego zestawu zasad etycznych, doktor ma głęboki respekt do ludzkiej psychiki i jej możliwości.

Pod kątem emocjonalnym można napotkać tu dymną zasłonę. Crane reaguje na nowe sytuacje niegwałtownie, bardziej myśląc o pragmatycznych konsekwencjach i naukowej ciekawości niż aspekcie uczuciowym. Jonathan patrzy przy tym na ludzi głównie przez pryzmat ich funkcjonalności i ilości czasu, na który oderwą go od spokojnej pracy. Strach na Wróble stał się więc maską, którą zakłada, aby wyostrzyć swoje rysy. Pod przykrywką uaktywnia się u niego skłonności do sadystycznych zachowań i bezwzględnej manipulacji oraz skrywana agresja.

Crane za pomocą kombinacji przeróżnych substancji i psychologicznych trików obraca fobie „celów” przeciwko nim. Nie popełnia zbrodni dla zysku, traktuje je jako „research” skierowany na głębsze studium efektów strachu na człowieku.

Najważniejsza broń wytwarzana przez Crane'a, której zawartość jest znana tylko jemu. Dzięki jej halucynogennemu działaniu, najgorsze fobie i obawy celu zostają przed jego oczami powołane do życia. Jeżeli ofiara poddawana jest gazowi przez dłuższy czas, możliwe jest u niej pojawienie się strachu przed rzeczami, których wcześniej się nie bała.
Aby uchronić się przed swoim wynalazkiem, Crane zakłada specjalną maskę. Jego organizm zdążył jednak już wyhodować osobliwą odporność wobec strachu, co silnie go niepokoi.

Jako Mistrz Białego Żurawia („crane” hehe), utworzył swój własny styl walki, w którym użycie znajdują jego nienaturalnie długie kończyny.

Strach na Wróble ceni i szanuje moc i możliwości strachu, do tego wyśmienicie radzi sobie z manipulacją słowną. Potrafi wykorzystać swoją wiedzę do wykrycia słabych punktów psychologicznych wroga i badania ich.

(do uzupełnienia)